Czas – najcenniejszy dar

Najcenniejsze co mamy, – oprócz i dla duszy,- to nasz czas. Samodzielna wielkość niezależna od innych wielkości biegnącą w takim samym rytmie w całym Wszechświecie. Przeszłość przeminęła, przyszłości jeszcze nie ma, a teraźniejszość błyskawicznie ulatuje. Ofiarowanie swego czasu – Bogu lub człowiekowi,- to najwięcej co możemy dać z siebie. Czas na Msze Świętą, Modlitwę w jakiejś konkretnej intencji jest jak jałmużna, uwalnia nas z miłości własnej – egoizmu, uczy nas dzielenia się z tym co mamy wartościowe. Ojciec i matka nie licząc czasu, poświęcają go mnóstwo podczas wychowywania dziecka. Skutki tej ofiarniczej Miłości do Boga Stworzyciela przez Sakrament Eucharystii i rodziców współuczestniczących w tworzeniu i wychowywaniu nowego życia, owocu Sakramentu Małżeństwa dostrzegamy później, przez Miłosierdzie dziecka nad starym ojcem i matką staruszką.
Nie śpijmy, bo nas okradną z czasu.
Szukajmy i poświęcajmy czas dla Boga, dla siebie samego, dla ojca, dla matki, dla dziecka.