Moja nauka nie jest moją, lecz jest nauką Ojca, który mię posłał.
Strzeż się, byś nie osłaniał jej zbytnią mądrością ludzką, próżną wiedzą i literackiemi dociekaniami.
Nie przystoi psuć dobrego wina Ewangelji wodą swego rozumu.
Prawdziwy pasterz stara się wydobywać ze swego skarbca rzeczy stare i nowe. Przystosowuje stare prawdy do obecnych potrzeb swych słuchaczy, szuka pokornie prawdy w książkach, napisanych dla jego użytku, nie szczędzi ani trudu ani czasu, aby przygotować obrok duchowny dla swego ludu.
Mój synu, nie głoś siebie samego. Niech wierni słuchając cię, zapomną podziwiać twe zdolności, a niech myślą o tern, jak poprawić swe życie
Sam z siebie jesteś tylko miedzią brząkającą cymbałem brzmiącym. To ja daję duszom łaskę zrozumienia twych słów i nawrócenia.
Miej się na baczności, byś katedry prawdy nie zamienił na trybunę, z którejbyś każdej niedzieli bronił swego honoru, albo łajał wiernych.
Byłoby to bezczeszczeniem mej świątyni i upadlaniem swego świętego posługiwania.
ORĘDZIE JEZUSA DO SWEGO KAPŁANA (MYŚLI REKOLEKCYJNE)
wydawnictwo oo. Redemptorystów Tuchów
IMPRIMATUR Wilno, dnia 28 października 1935 L569/35
To Orędzie Jezusa do swego kapłana poświęca autor Gwidonowi de Fontgalland, zmarłemu w r. 1925 w dwunastym roku życia.
Ów chłopczyk marzył o tem, by zostać kapłanem, lecz Jezus mu rzekł: “Będziesz moim aniołem”.