Każde pokolenie, doskonaląc życie Ewangelią, z radością i troską oczekiwało Pana Jezusa w swoim czasie bytu na ziemi. My jesteśmy następnym pokoleniem pielgrzymującym. To taki sposób rozumienia, w którym uświadamiamy sobie, że zasłona rzeczywistości, w której żyjemy, to jest skończona doczesność, która nie jest rzeczywistością absolutną, nieskończoną.
Ociąganie się szczerej tęsknoty za Jezusem prowadzi do bierności, obojętności, straty czasu marnościami i zaniedbaniami życia duchowego czy fizycznego, swojego, ale inny także.