Moja istota ludzka jest wobec Boga jakby nicością. To też unicestwiłem się przed majestatem mego Ojca. Przyjąłem postać niewolnika. Upodobniłem się do robaka ziemskiego, chciałem, by mię uważano za ostatniego z ludzi, za człowieka, przeznaczonego na cierpienia.
Jemu, memu Ojcu, Początkowi wszechrzeczy, Istocie nieskończonej, Panu Najwyższemu, niech będzie cześć i chwała na wieki wieków.
Mnie, Synowi człowieczemu, stworzeniu z nicości, według mego Człowieczeństwa, niech będzie poniżenie i zawstydzenie.
ORĘDZIE JEZUSA DO SWEGO KAPŁANA (MYŚLI REKOLEKCYJNE)
wydawnictwo oo. Redemptorystów Tuchów
IMPRIMATUR Wilno, dnia 28 października 1935 L569/35
To Orędzie Jezusa do swego kapłana poświęca autor Gwidonowi de Fontgalland, zmarłemu w r. 1925 w dwunastym roku życia.
Ów chłopczyk marzył o tem, by zostać kapłanem, lecz Jezus mu rzekł: “Będziesz moim aniołem”.
=> Powołanie kapłańskie
=> Dzień pierwszy – Orędzia Jezusa do Swego kapłana
Dzień drugi – Orędzia Jezusa do Swego kapłana