Święci świecą jak gwiazdy na niebie – w mniejszości na ciemnym tle większości.

Sprzeczności hartują-utwardzają życie, tak doskonali się Miłość gdy doświadcza Nienawiści.

Bóg nie dopuszcza do tajemnicy swojego Słowa byle kogo, ukrywa Ducha Słowa, przed wieprzami i psami.

W największym strapieniu i cierpieniu jest największa Boża Łaska.

Dusze wybrane są w Moim ręku światłami, które rzucam w ciemności świata i oświecam go. Jak gwiazdy oświecają noc, tak dusze wybrane oświecają ziemie, a im dusza doskonalsza tym większe światło roztacza wokół siebie i dalej sięga; może być ukryta i nieznana nawet najbliższym, a jednak jej świętość odbija się w duszach na najodleglejszych krańcach świata.
św. Faustyna, Dzienniczek, zeszyt VI (1061)