Wędrujący Izrael po upływie trzech dni (jak zostało to zapowiedziane w rozmowie z faraonem) nie dowiaduje się jeszcze, jakiego rodzaju ofiary pragnie Bóg. Na pustynię Synaj lud przybywa „w trzecim miesiącu od wyjścia Izraelitów z Egiptu” (Wj 19,1). Trzeciego dnia Bóg zstępuje na górę Synaj (19,16.20), przemawia do ludu, obwieszcza w dziesięciu świętych słowach (20,1-17) swą wolę i zawiera przymierze z Mojżeszem (Wj 24), które konkretyzuje się w precyzyjnie uregulowanej formie kultu. W ten sposób dochowany zostaje (zapowiedziany w rozmowie z faraonem) cel wędrówki: Izrael uczy się czcić Boga w sposób, jakiego pragnie sam Bóg. Do takiego oddawania czci przynależy nie tylko kult Boży, liturgia w ścisłym sensie tego słowa, lecz również życie zgodne z wolą Bożą, będące niezbywalną częścią właściwego uwielbiania Boga.
Benedykt XVI
Czy moje życie uwielbia Boga i jest zgodne z wolą Bożą?