Będzie cię kusił szatan rozkoszy. O, czuwajże nad sobą.
Twe pierwsze nieroztropności wciągną cię niespostrzeżnie w upadki cięższe; spoczątku zdołasz je troskliwie ukryć, a potom ku twej hańbie dojdą do publicznej wiadomości i stracisz w ten sposób dobre imię, a zarazem ściągniesz niesławę na mych Kapłanów i na mój Kościół.
A przykład twój zgubi dusze, a posługiwanie twe stanie się jałowe, a świętokradztwa twe ściągną me przekleństwo i twe serce kapłańskie zatnie się w złem i będziesz spadał z jednej przepaści w drugą. I może aż do starości, jak Salomon, hołdować będziesz swym namiętnościom, jak bóstwom szkaradnym i wystawisz im w swem sercu świątynię i złożysz im w ofierze na ołtarzu swą cześć kapłańską, swe zbawienie i zbawienie, dusz nieszczęsnych ofiar swej rozwiązłości.
Synu mój, będziesz się kłaniał Panu Bogu twemu i jemu samemu będziesz służył.
Sprawuj swe zbawienie z bojaźnią i drżeniem. Jeszcze teraz stoisz, lecz módl się i czuwaj, abyś nie upadł.
Podejmij walkę mężnie i z ufnością.
Czerniłbyś nie mógł uczynić, czego dokonało już tylu Kapłanów? Ramię moje nie zostało ukrócone, a źródło dobroci, które tryska z mego Boskiego Serca nie zatamowało się.
ORĘDZIE JEZUSA DO SWEGO KAPŁANA (MYŚLI REKOLEKCYJNE)
wydawnictwo oo. Redemptorystów Tuchów
IMPRIMATUR Wilno, dnia 28 października 1935 L569/35
To Orędzie Jezusa do swego kapłana poświęca autor Gwidonowi de Fontgalland, zmarłemu w r. 1925 w dwunastym roku życia.
Ów chłopczyk marzył o tem, by zostać kapłanem, lecz Jezus mu rzekł: “Będziesz moim aniołem”.