Króluj nam Chryste w Polsce!

Akt oddania się Jezusowi Chrystusowi jako Królowi pod Jego Panowanie, to skierowanie swej wolnej woli z miłości ku Dobru Najwyższemu i przypomnienie, że Bóg ma być na pierwszym miejscu i działamy zgodnie jako ludzie rozumni ku celu ostatecznemu Wiekuistemu Szczęściu. Przez ten fakt upodabniam się do źródła kierowanej miłości czyli do Jezusa Chrystusa, patrząc i naśladując tylko Jego, a nie oglądam się już na innych, gdyż to jest istotowy błąd. Kochając Boga Trójjedynego najbardziej, wszystkie moje myśli, słowa, czyny i gesty będą Prawdziwe, Dobre, Pokojowe i pełne czystej Miłości, a przede wszystkim będą dążyły do doskonałości. Problem jest, jeśli ktoś ukochał najbardziej swój urząd, status społeczny, materializm, czyli dopuścił kłamstwo do rozumu o wiecznym szczęściu bytu ziemskiego i nawet jeśli używa Imienia Boga, naucza w Imię Boga, robi to interesownie dla zaspokojenia swego celu.

Nadszedł czas, aby zrozumieć znaczenie tytułu „Polski” – Jezus Chrystus Król Polski. Nie krytykujcie tych, którzy jeszcze nie pojęli, ale módlmy się za nich, a swoją postawą naśladując Króla ich nawrócimy.
Gdy Papież Pius XI ogłaszał tytuł Jezus Chrystus Król Wszechświata robił to w duchu ówczesnego poznania, gdy jeszcze Kościół tworzył Jedność – w mowie, liturgii, hierarchii, ale to było jakby zakończeniem pewnego okresu, gdyż kłamstwo podziału już było czuć. Ratował ducha Jedności ówczesnego Kościoła Pielgrzymującego. Z czasem ten tytuł „Wszechświata ” się osłuchał, nie porywał już ludzkich dusz, a gdy Kościół widocznie się podzielił na Kościół Polski czy Kościół Niemiecki itp. Ten tytuł stracił na wartości. Aby poderwać dusze wszystkich Polaków, aby poderwać ducha innych Kościołów przyrostek POLSKI jest konieczny i ma ogromne znaczenie. Jestem przekonany, że nasza postawa, życie w Bogu da zrozumienie w nadchodzących wydarzeniach naszym władzom kościelnym i świeckim poznanie znaczenia oddania Polski, pod opiekę Jezusa Chrystusa jako Króla Polski. Cierpliwości i wytrwałości na drodze do Wiekuistego Szczęścia.

W Polsce rozpoczął się czas Nowej Ewangelizacji.

Na dzień dzisiejszy duch świata śmieje się z Polski i ma słuszność, z prostej racji, że nasze prawo polskie jest zdeprawowane, pozwala na zło choćby na zabicie człowieka, czy zezwala na akty rozwiązujące małżeństwa co prowadzi do trwania w cudzołóstwie, gdyż Prawa Boże nie są na pierwszym miejscu, a o prawie stanowią chwilowe statusy ludzkie.

Potrzeba powrotu do Polski Chrześcijańskiej sprzed rewolucji ideologicznej protestanckiej, gdzie prawo polskie było oparte na Przykazaniach Bożych, Prawach Naturalnych, a uzupełniały je prawa stanowione przez człowieka. Dziś nasze prawo i innych krajów oparte są na tym uzupełnieniu, a pierwsze dwa odstawione na margines, stąd fakt, że nie potrafią nawet odróżnić kobiety od mężczyzny, to jest dramat co kłamstwo czyni z człowiekiem, który zapomniał o swoim rozumie, dążeniu do Dobra i Miłowania.

Święty Jan Paweł II jak Mojżesz pokazał nam Dekalog

W 1991r po wyzwoleniu fizyczny z niewoli Polski, św. Jan Paweł II przybył do Polski i jeździł od miasta do miasta głosząc i objaśniając nam 10 Przykazań Bożych i Przykazania Miłości.
Można go porównać do Mojżesza, który po uwolnieniu Izraela z domu niewoli, otrzymał 10 Przykazań jako podstawy prawne do uwolnienia ducha Narodu i świata z niewoli grzechu i kłamstw.
Nie odczytaliśmy znaków czasu.

Nadszedł czas by wypełnić Wolę Boga, tzn skierować się ku Dobru, które jest gwarantem wolności.

W roku 1994 w książce ,,Przekroczyć próg nadziei” św. Jan Paweł II powiedział, że:

Kiedy podczas ostatnich odwiedzin w Polsce (1991) wybrałem jako temat homilii Dekalog oraz przykazanie miłości, wszyscy polscy zwolennicy ,,programu oświeceniowego” poczytali mi to za złe. Papież, który stara się przekonywać świat o ludzkim grzechu, staje się dla tej mentalności persona non grata.

Osoba niepożądana! Niepożądana przez nas, rodaków Polaków, bo głosił Prawa Boże, jako podstawę i odniesienie do prawa świeckiego.

Jezus powiedział do służebnicy bożej Rozalii Celakówny

„To uznanie ma być potwierdzone porzuceniem grzechów i całkowitym zwrotem do Boga.”
„Intronizacja to nie jest tylko formułka zewnętrzna, ale ona ma się odbyć w każdej duszy”
„Intronizacja to nie tylko forma ofiarowania się, ale odrodzenie serc, poddanie ich pod słodkie panowanie Miłości!”