(Żył około roku Pańskiego 1604) Święty Serafin był rodem z Granaru, małej wioski położonej we Włoszech w diecezji firmińskiej., Przyszedł na świat roku Pańskiego 1540. Ojciec jego, ubogi murarz imieniem Hieronim, i matka Teodora, ludzie wielce pobożni, wychowywali go jak młodego Tobiasza, ucząc od dzieciństwa, aby się brzydził grzechem, a z całego serca miłował Boga i służył Mu jak najwierniej. Gdy podrósł, oddano go do służby u pewnego wieśniaka, który go przeznaczył do paszenia owiec. Po śmierci ojca wziął go do siebie starszy brat. Był to człowiek bardzo gwałtowny i przeciążał go robotą, a chociaż Feliks (takie bowiem imię nosił Serafin zanim wstąpił do zakonu) pracował nad siły, ciągle go łajał, a często bił bez miłosierdzia, co młodzieniaszek znosił w milczeniu i z przedziwną cierpliwością. Zdarzyło się, że gdy pewnego razu był na robocie u pewnej pobożnej pani, słyszał ją głośno czytającą rozmyślania o strasznym sądzie Bożym, na którym każda dusza staje zaraz po śmierci. Wywarło to na nim takie wrażenie, że rzekł do owej pani: „Skoro tak się rzeczy mają, trzeba iść na puszczę, aby sobie zbawienie zabezpieczyć”. – „To w dzisiejszych czasach nie jest łatwe – odrzekła mu na to pobożna niewiasta – lecz jeśli chcesz odsunąć się … Czytaj dalej 12 października Żywot świętego Serafina, kapucyna