(żył około roku Pańskiego 1223) Małe miasteczko Jędrzejów w województwie kieleckim wypełniły w sierpniu roku 1923 tysięczne tłumy wiernych przybyłych z całej Polski. Uroczystości trwały cały tydzień. Siedmiu biskupów i jedenastu infułatów odprawiało na przemian solenne nabożeństwa, a ostatniego dnia odbyła się olbrzymia procesja, w której prócz dostojników kościelnych i świeckich wzięło udział wojsko, cechy, bractwa i stowarzyszenia oraz olbrzymie rzesze ludu. Działo się to ku uczczeniu siedemsetnej rocznicy zgonu błogosławionego Wincentego Kadłubka, biskupa krakowskiego, a potem pokornego zakonnika, spoczywającego w tamtejszym kościele parafialnym, niegdyś klasztornym – cysterskim. Wiadomości nasze o pochodzeniu i młodości błogosławionego Wincentego są bardzo ubogie. Według tradycji z XV wieku, błogosławiony Wincenty miał się urodzić około roku 1161 we wsi Karwów pod Opatowem w ziemi sandomierskiej, z Bogusława, potomka rycerskiego rodu Różyców, i Benigny. W młodości często przebywał z ojcem na zamku książęcym w Krakowie, a ukończywszy nauki w kraju, udał się na studia uniwersyteckie zagranicę, prawdopodobnie do Paryża. Gdy powrócił do kraju, na tronie krakowskim zasiadał książę Kazimierz Sprawiedliwy, który mu swego czasu powierzył opracowanie kroniki dziejów ojczystych. Pragnąc go zatrzymać przy sobie, powierzył mu książę wybitne wówczas stanowisko nauczyciela przy szkole katedralnej krakowskiej, oraz obowiązki swego kapelana i notariusza. Na dworze krakowskim przebywał Wincenty … Czytaj dalej 11 października Żywot błogosławionego Wincentego Kadłubka, biskupa