(żył około roku Pańskiego 1101) Święty Brunon urodził się około roku Pańskiego 1032 w Kolonii, jako potomek znakomitego rodu. Już jako drobne dziecię odznaczał się statecznością i powagą. Pod troskliwą opieką i nadzorem bogobojnych rodziców rozwinęły się jego nadzwyczajne zdolności tak pięknie, że towarzysze nazywali go „poetą, filozofem i teologiem”, a sława jego uczoności rozeszła się po wielu krajach europejskich. Studia wyższe odbył z odznaczeniem w miastach Tours, Paryżu i Reims. Już jako młody kapłan został powołany na kanonika katedralnego w Reims, gdzie jako nauczyciel i kierownik wszystkich szkół wyższych rozwinął błogą działalność. Bogobojne życie, jasny i natchniony wykład, jako też niezwyczajna żarliwość w wyjaśnianiu prawd odwiecznych, tak potężnie działały na młodociane serca jego słuchaczy, że wielu z nich zyskało wielką sławę swą pobożnością i głęboką nauką, i stali się ozdobą Kościoła katolickiego. W roku 1069 uzyskał pewien kapłan, imieniem Manasses, drogą intryg i przekupstwa godność arcybiskupią w Reims. Z początku pełnił obowiązki swego urzędu dość gorliwie i roztropnie, mianował kanclerzem zasłużonego Brunona i umiał sobie pozyskać najdzielniejszych mężów, ale gdy uznał, że już dostatecznie ustalił swoje stanowisko, zrzucił maskę i zaczął sobie przywłaszczać majątki kościelne i klasztorne, a otoczywszy się żołdactwem i pasożytami pomiatał duchowieństwem. Brunon starał się w … Czytaj dalej 6 października Żywot świętego Brunona, założyciela zakonu