(żył około roku Pańskiego 1297) Święty Ludwik, biskup, był synem Karola II króla neapolitańskiego i Marianny królewny węgierskiej, a wnukiem św. Ludwika, króla francuskiego, i siostrzeńcem św. Elżbiety Węgierskiej. Przyszedł na świat w mieście Brignoles we Francji roku Pańskiego 1274. Już od kolebki podziwiano w nim szczególne usposobienie do pobożności. Zwykle oddalał się od swoich rówieśników, którzy dla jego towarzystwa na dworze królewskim razem z nim byli chowani, i gdy szli na jaką rozrywkę, on śpieszył do kaplicy pałacowej i tam się modlił. Do Matki Boskiej miał tak wielkie nabożeństwo i tak widoczna była Jej opieka nad nim, że go nazwano ulubionym dzieckiem Maryi. Codziennie odmawiał na Jej cześć wiele modlitw i zadawał różne sobie umartwienia. Obdarzony niepospolitymi zdolnościami robił również wielkie postępy w naukach. W czternastym roku wraz z dwoma braćmi posłany został do króla Aragonii jako zakładnik za ojca, który w bitwie wzięty został do niewoli. Spędził tam lat siedem, radując się z tej przykrości. Zwykł też był mawiać do braci: „Przeciwności są najkorzystniejsze dla duszy pragnącej służyć Panu Bogu, gdyż przez cierpliwe ich znoszenie najlepiej dowodzimy Mu miłości. Pomyślność upaja człowieka, zaślepia go i rozbudza złe namiętności. Weselmy się przeto, ile razy Pan Bóg od tych niebezpieczeństw … Czytaj dalej 19 sierpnia Żywot świętego Ludwika, biskupa