(Żył około roku Pańskiego 1660) Odszczepieństwo Kalwina pociągnęło za sobą jak najopłakańsze skutki we Francji: krew lała się strumieniami, kraj podzielony na wrogie stronnictwa tonął w niewysłowionej nędzy. W tym to czasie Wincenty, syn ubogiego wieśniaka, urodzony w roku 1576, pasał w południowej Francji trzódkę ojca. W pobliżu pastwiska stała stara kaplica Matki Boskiej; w niej klękało młode pacholę i zatapiało się w modlitwie, śpiewało pieśni pobożne i wiło wieńce na cześć Królowej Niebios. Pomimo nadzwyczajnego ubóstwa, ze względu na jego niezwykłe zdolności, rodzice oddali go do szkół. Ukończywszy je z odznaczeniem, wstąpił Wincenty do stanu duchownego i został wyświęcony na kapłana w roku 1600. Odtąd poddawała Opatrzność Boża młodego lewitę różnym próbom i doświadczeniom. Gdy pewnego razu Wincenty jechał w sprawie rodzinnej do Marsylii, rozbójnicy morscy napadli statek w drodze i zabrali go z sobą do Tunisu w Afryce. Tam sprzedano młodego księdza pewnemu renegatowi francuskiemu, który przyjął był wiarę mahometańską. Ten kazał go okuć w kajdany, odstawił na swój folwark i uczynił go prostym parobkiem i robotnikiem. Wincenty znosił ciężkie jarzmo z cierpliwością i zdaniem się na wolę Bożą, pocieszając towarzyszów niewoli opowiadaniem budujących ustępów z życia Zbawiciela i śpiewaniem pobożnych pieśni. Po niejakim czasie przybyła Zelma, żona … Czytaj dalej 19 lipca Żywot świętego Wincentego z Pauli, założyciela zakonu