(Żył około roku Pańskiego 1640) Ojczyzną tego Świętego była Francja. Rodzice jego byli bardzo bogobojnymi katolikami. Gdy oo. jezuici otworzyli szkołę w mieście Besiers, rodzice oddali im syna na wychowanie. Pacholę było ciche, spokojne, posłuszne, więc nie mieli z nim żadnego utrapienia. Podczas gdy rówieśnicy oddawali się zabawom, Franciszek udawał się do kaplicy i z wielką żarliwością modlił się przed Najświętszym Sakramentem lub przed obrazem Najświętszej Panny, do której miał osobliwe nabożeństwo. Największą radość sprawiało mu, gdy mógł jak najczęściej przystępować do Komunii świętej. Już w latach młodocianych było widać, że go Pan Bóg woła na urząd misjonarza, gdyż ubolewał, że towarzysze jego niewiele dbają o życie religijne i starał się pozyskać ich serca i zapalić do miłości Pana Boga. Pozyskał ich sześciu i napisał dla nich regułę, którą ściśle zachowywali. Mieszkali w jednym domu i cały dzień mieli dokładnie podzielony. Rozmowy ich obracały się około rzeczy Boskich; wieczorem robili rachunek sumienia, w niedzielę słuchali kazania i przystępowali do Stołu Pańskiego. Z domu nie wychodzili jak tylko do szkoły i do kościoła, jednej byli myśli i jednego serca. Tak żył Franciszek aż do 18 roku, kiedy go Pan Bóg nawiedził ciężką chorobą. W tym czasie, a ponownie po wyzdrowieniu postanowił … Czytaj dalej 17 czerwca Żywot świętego Franciszka Regis, misjonarza