(Żyła około roku Pańskiego 177) Podczas wojny cesarza Marka Aureliusza przeciwko Markomanom w roku 164 wojska jego zostały pewnego upalnego dnia otoczone ze wszech stron w dolinie zupełnie pozbawionej wody. Wśród ogólnego zwątpienia jedynie chrześcijanie, których dość znaczna liczba służyła w wojsku cesarskim, zachowali spokój i z ufnością błagali Boga o zmiłowanie i ratunek. Wkrótce spadł deszcz rzęsisty po stronie Rzymian, a burza rozsrożyła się nad wojskiem Markomanów i zupełnie je rozprószyła. Pod wpływem tego wypadku wydał cesarz zakaz prześladowania chrześcijan, dzięki czemu przez jakiś czas cieszyli się względnym spokojem. Niemniej i w tym czasie zapisała historia mnóstwo gwałtów przeciwko wyznawcom Chrystusa, których sprawcami były tłumy podburzane przez kapłanów pogańskich; niejednokrotnie działo się to za cichą zgodą nieprzychylnych chrześcijaństwu władz miejscowych. Szczególnie srogie było to prześladowanie w południowej Francji, gdzie w roku 177 został umęczony pierwszy biskup Lyonu, 90-letni Fotynus z wielu wyznawcami. W opisie tego prześladowania, który chrześcijanie tamtejsi przesłali kościołom w Azji, wymieniono 48 męczenników, którzy wówczas w Lyonie ponieśli śmierć za wiarę. Z opisu tego, który zachował się do naszych czasów, podajemy to, co się odnosi do św. Blandyny: „Rozgłaszano na chrześcijan między poganami najcięższe potwarze, na przykład że zabijają dziatki, jedzą ich ciało i piją krew, … Czytaj dalej 2 czerwca Żywot świętej Blandyny, panny i Męczenniczki