(Żył około roku Pańskiego 250) Cnota w młodości jest bez wątpienia najsłodszą i najmilszą Bogu. Jak mówi Pismo święte, Opatrzność Boska wynagradza ją szczególniejszą łaską rychłej śmierci, iżby pobożny młodzieniec nie był dłużej świadkiem zdrożności i znikomych ułud tego świata, iżby złe nie zawładnęło jego umysłem i nie ogarnęło jego duszy. Szczególniejszą tę łaskę Boską rozpamiętuje dzisiaj Kościół w osobie dwunastoletniego męczennika Cyryla. Był on synem poganina. Urodził się w Cezarei w Kapadocji, gdzie naówczas pod kierunkiem świętego Firmiliana rozkwitało chrześcijaństwo. Cyryl znajdował wielkie upodobanie w uroczystym nabożeństwie chrześcijan. Niezwyczajna u młodzieży pogańskiej delikatność uczuć, przychylność, jaką mimo woli jawnie okazywał chrześcijanom, oraz wstręt do bożków pogańskich ściągnęły nań w końcu podejrzenie że został chrześcijaninem. Pewnego dnia ojciec kazał mu wyjawić, co myśli. Chłopiec nie umiał kłamać, przyznał się przeto, że wierzy w Chrystusa. To przyznanie ściągnęło nań wielkie wyrzuty, groźby, a nawet kary cielesne, ale im surowszym i okrutniejszym był ojciec, tym on stawał się cierpliwszym i stalszym w wierze. Doszło wreszcie do tego, że ojciec kazał mu iść do świątyni pogańskiej i złożyć ofiarę bogom, a gdy Cyryl stanowczo, chociaż z szacunkiem oparł się rozkazowi, ojciec rozgniewany zaczął go bić i kopać, a potem wypchnął go za drzwi, … Czytaj dalej 29 maja Żywot świętego Cyryla, Męczennika