Ap X.1 I ujrzałem innego potężnego anioła,
zstępującego z nieba,
obleczonego w obłok,
tęcza była nad jego głową,
a oblicze jego było jak słońce,
a nogi jego jak słupy ogniste,
2 i w prawej ręce miał otwartą książeczkę.
Nogę prawą postawił na morzu,
a lewą na ziemi.
Obłok – znak obecności Bożej
Tęcza – przymierze z Bogiem
Oblicze jak słońce – Bóg jest Światłem
Nogi jak słupy ognia – wędrowanie i wyjście z domu niewoli grzechu
W prawej ręce otwarta mała książeczka – małe, nieważne sprawy
Morze – groźny chaos, nieprzyjazny Bogu, gdzie jeszcze można liczyć na pomoc Boga
Ziemia – fizyczna rzeczywistość, marność
Książeczka w ustach słodka jak miód, a wewnętrznie poczucie goryczy – Słowo Boże jest słodkie i gorzkie, tak jak życie ludzkie, wewnątrz gorzkie, a w ustach słodycz.
Słowo Boga ma moc uczynić nasze małe, zdawało by się nieważne rzeczy, które nas trawią od środka, gdy je wypowiemy swoimi ustami Jezusowi – spowiedź – zmieniają się, stają się słodkie.
Cokolwiek Bogu mówimy, oddajemy – On to zmienia, ożywia, osładza.
Ap X.11 “Trzeba ci znów prorokować o ludach, narodach, językach i o wielu królach”.