Adwent – czas oczekiwania na Powtórne Przyjście Jezusa

Święty czas adwentowy jest przypomnieniem Prawdy, ogarniającej całe dzieje ludzkie, że Chrystus przyjdzie powtórnie, aby chwałą zmartwychwstania umarłych zakończyć dzieje świata. Zapowiadał:

J XIV.3 przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem.

Kiedy odszedł, strapieni apostołowie usłyszeli potwierdzenie tej zapowiedzi:

Dz I.11 dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba

Jezus przyjdzie, dlatego życie całego świata, życie każdego z nas jest czekaniem na Jego przyjście, jest adwentem przed tym powtórnym i ostatecznym przyjściem Chrystusa.

Nie obwieszczamy Adwentu biciem dzwonów – w tym okresie dzwony biją rzadziej i ciszej.
Nie ogłaszamy nadejścia dni adwentowych rozwieszaniem plakatów w mieście – żywot plakatów jest nietrwały, a i Adwent nie odbywa się w salach wystawowych, na scenach i estradach.
Adwent powinien się rozpocząć najpierw w ludzkich wnętrzach, trwać w naszych umysłach i sercach, ujawniać we wszystkich naszych czynach i wszędzie, gdzie jesteśmy: w fabrykach i biurach, na uczelniach i ulicach. Po nas powinno się bez trudu rozpoznać, że zaczął się Adwent i że nasze istnienie jest przywoływaniem Chrystusa, modlitewnym przyzywaniem Go, żeby był wśród nas, przygotowujących drogi na Jego nowe wejście w nasz świat. Taka też jest nasza powinność chrześcijańska i taka misja w świecie – ludzi, którzy żyją Chrystusem i obwieszczają Chrystusa. Nie wolno nam się upodobnić do nietrwałego plakatu, który można łatwo zedrzeć i zamazać, zalepić innym plakatem, o innych treściach.
ks. abp Władysław Ziółek, List do młodzieży akademickiej na Adwent 1997: