– pojęcie Stworzenia – jako podstawa rzeczywistości
– pojęcie Zbawienia – jako odnowa rzeczywistości i ostateczne spełnienie się bytu.
Te dwa centralne pojęcia Stworzenia i Zbawienia są od lat celowo przekłamywane, w jakim celu?
W tym punkcie prawda wiary o stworzeniu przeciwstawia się w sposób radykalny różnym odmianom ideologii materialistycznej, które głoszą, że powstanie kosmosu jest wynikiem ewolucji materii, którą można sprowadzić do czystego „przypadku” i konieczności.
Stworzyciel: Bóg TrójjedynyW czwartej Modlitwie eucharystycznej (Kanon IV) Kościół przemawia do Boga w słowach następujących: „Wysławiamy Cię, Ojcze Święty, bo jesteś wielki, i w mądrości oraz miłości stworzyłeś wszystkie swoje dzieła. Ty stworzyłeś człowieka na obraz i podobieństwo swoje i powierzyłeś mu cały świat, aby służąc Tobie samemu jako Stwórcy rządził wszelkim stworzeniem. A gdy człowiek przez nieposłuszeństwo stracił Twoją przyjaźń, nie pozostawiłeś go pod władzą śmierci”.
Oto bowiem, zwracając się do węża – kusiciela, Bóg przemawia następująco: „Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, między potomstwo twoje, a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę” (Rdz 3,15).
Powyższe słowa Księgi Rodzaju bywają określane jako „Protoewangelia” — pierwsza zapowiedź Mesjasza, Odkupiciela. Słowa te mówią o zbawczym zamierzeniu Boga w stosunku do rodzaju ludzkiego, który po grzechu pierworodnym znalazł się w stanie upadku, który jest nam znany (status naturae lapsae). Przede wszystkim słowa Protoewangelii mówią o tym, co stanowi w zbawczym planie Boga wydarzenie centralne. Do tego wydarzenia nawiązuje przytoczona już IV Modlitwa eucharystyczna, gdy zwraca się do Boga z następującym wyznaniem wiary: „Ojcze Święty, tak umiłowałeś świat, że gdy nadeszła pełnia czasów zesłałeś nam Jednorodzonego Syna swojego, aby nas zbawił.
Protoewangelia zbawieniaŚw.Jan Paweł II