Prawda o stworzeniu świata, kieruje nasz wzrok wiary w stronę Boga Stworzyciela

Rdz 1.1 Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię
Jdt 16.13 Bogu memu chcę zaśpiewać pieśń nową:
Panie, jesteś wielki i przesławny,
przedziwny w sile swojej i niezwyciężony.
14 Niech Ci służy wszelkie Twoje stworzenie,
bo Ty rzekłeś i stało się.
Tyś posłał Twego ducha, a on zbudował wszystko,
i nie ma nikogo, kto by się sprzeciwił Twemu głosowi.

Wierzę w… Stworzyciela nieba i ziemi

Prawda o stworzeniu świata, o powołaniu go z nicości do istnienia, skierowuje wzrok naszej wiary w stronę Boga Stworzyciela. Dzieło stworzenia jest objawieniem Jego wszechmocy, mądrości i miłości. Wszechmoc Stwórcy objawia się zarówno przez powołanie stworzeń do istnienia z nicości, jak też przez utrzymywanie ich w istnieniu.
Mdr 11.25 Jakżeby coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał?
Jak by się zachowało, czego byś nie wezwał?
Stworzyć — to znaczy: obdarować (obdarować nade wszystko istnieniem). Ten zaś, kto obdarowuje — miłuje. Daje temu wyraz autor Księgi Mądrości, gdy woła: „Miłujesz […] wszystkie stworzenia, niczym się nie brzydzisz, co uczyniłeś, bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie byłbyś tego uczynił” (11,24); i dodaje: „Oszczędzasz wszystko, bo to wszystko Twoje, Panie, miłośniku życia!” (11,26).
Jest to zaś miłość bezinteresowna, skoncentrowana na tym, aby zaistniało dobro i aby to dobro trwało i rozwijało się wedle właściwej dla niego dynamiki. Bóg jako Stworzyciel jest Tym, który „dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli” (Ef 1,11). Całe zaś dzieło stworzenia należy do wykonania „tajemniczego planu, ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy” (Ef 3,9). Poprzez akt stworzenia świata, a w szczególności — człowieka, plan zbawienia zaczyna się urzeczywistniać. Stworzenie jest dziełem Mądrości miłującej, czemu na wielu miejscach Pismo Święte daje wyraz (por. np. Prz 8,22-36).
Św.Jan Paweł II Stworzyciel: Bóg Trójjedyny